Sztuka słowa. 

"Dedykacja personalizuje prezent i osobie obdarowanej pozwala lepiej poznac ofiarodawcę. Jeśli umieści się ją na tomiku wierszy, po jakimś czasie będzie przywoływać ona miłe wspomnienia. Ale i podczas romantycznych wakacji można pisać dedykacje wprost na piaszczystej plaży albo na świeżym śniegu w górach". (s. 72). Takimi i podobnymi tekstami zachwycam się co rusz odkąd stałam się posiadaczką "Sztuki słowa". 

Ta niewielkich rozmiarów książka wydana przez Wydawnictwo Jedność urzekła mnie od samego początku. Zawiera nie tylko wiele aforyzmów, życzeń i dedykacji na różne okazje, ale również praktyczne informacje dotyczące zasad komunikacji pisanej, formy listów oficjalnych i towarzyskich. Na 380 stronach zawiera się w 8 rozdziałach całe bogactwo cytatów, życzeń, dedykacji itp. 

Zasady komunikacji pisanej to rozdział otwierający publikację. Znajdziemy tu mnóstwo ciekawostek, od tłumaczenia języka SMS-ów, kwiatów czy kolorów po wytyczne dotyczące odbiorcy, okazji bądź tradycyjnych lub nowoczesnych nośników informacji. Dwa kolejne rozdziały to proponowane życzenia z okazji różnorodnych rocznic i świąt. O tym jak pięknie wyrazić słowa szczęścia, miłości i przyjaźni przeczytamy na kolejnych stronach tomiku. Całość zamyka korespondencja z podróży. Książka oprócz cytatów wierszy i książek, fragmenty listów sławnych ludzi zawiera przykłady listów do osób nam najbliższych, wzory listów urzędowych itp. To bogate źródło materiałów na naprawdę różne okazje: znajdziemy tu inspirację na obchody popularnych imprez typu chrzciny czy jubileusze po celebrowanie zdanych egzaminów magisterskich bądź doktoranckich. Dowiadujemy się z niej, jakie są najczęściej popełniane gafy w korespondencji, jak ich unikać, dlaczego tekst zawarty w SMS-ie niekoniecznie nadaje się do powielenia na kartce pocztowej, co wypada a co nie napisać w mailu do osoby nieznajomej a przede wszystkim dlaczego warto dbać o to, by kartki czy listy pisane odręcznie nie odeszły do lamusa.

Książka małych rozmiarów, w sam raz do damskiej torebki. Wyciągam ją w poczekalni do lekarza, autobusie, na przystanku autobusowym...otwieram na dowolnej stronie i chłonę piękne poetyckie wersy. Polecam, bo mimo doby Internetu, przyda się na pewno ją mieć, by móc "napisać czarno na białym słowa stosowne na każdą okazję i adekwatnie wyrażające nasze wrażenia, emocje, myśli..." bo przecież "słowa żyją dłużej niż czyny" (Pindar).

"Sztuka słowa. Aforyzmy, życzenia, dedykacje na każdą okazję"  Archivio Girbaudo

Wydawnictwo Jedność

Kielce 2013

s. 382

Sławne pary PRL

Czasy PRL wciąż fascynują. Coraz więcej autorów sięga po ten temat. Sławomir Koper jest "autorem wielu publikacji dotyczących obyczajowości" (obwoluta książki). Tym razem przedstawia życie prywatne i zawodowe kilku znanych par, które mimo szarej rzeczywistości czasów mojego dzieciństwa żyły jak barwne ptaki - kolorowo i bardzo intensywne.

Pisarz Stanisław Dygat i jego żony, małżeństwo Komedów, wciąż zadziwiająca Maryla Rodowicz i jej partnerzy, aktorskie małżeństwo Zawadzka-Holoubek, Jaroszewiczowie, Brandys i Mikołajska to kilka wnikliwych obrazów par żyjących w trudnych czasach PRL. Zazwyczaj nie czytam plotek o postaciach show biznesu zamieszczanych przez tabloidy, nie interesują mnie intrygi i sensacje typu kto kogo i z kim zdradził. Jednak po książki napisane przez fascynatów danej epoki sięgam z przyjemnością. To oprócz studium charakterów obraz danego okresu historycznego. Poza tym to ukazanie gwiazd z innej, bardziej normalnej strony. Dowiadujemy się, że to tacy sami ludzie jak my - ze wszystkimi wadami i zaletami, ludzie, którzy mają słabości, często chorują na przypadłości związane z prowadzonym trybem życia i przede wszystkim niejednokrotnie ludzie bardzo nieszczęśliwi. 

Na przykład dowiadujemy się, że Krzysztof Komeda "miał również cały repertuar osobistych rytuałów i przesądów. I o ile można było jeszcze zrozumieć nawyk długiego moczenia dłoni w gorącej wodzie przed koncertem, o tyle inne jego zachowania bywały już zupełnie irracjonalne. Potrafił przejawiać strach w najmniej spodziewanych chwilach" (s. 112). Marian Brandys cierpiał na depresję "nie umiał cieszyć się życiem i zamartwiał o każde głupstwo, regularnie też zażywał antydepresanty" (s. 166). Gustaw Holoubek przeżywał w okresie dzieciństwa wiele stresów. "Defekt urody w postaci potężnych uszów miał być zresztą powodem dowcipów towarzyszących aktorowi przez całe życie. Zdarzało się bowiem, że na planie filmowym przyklejano je plastrami, aby zbytnio nie odstawały od głowy" (s. 205). Pan Holoubek zachwycał mnie zawsze swoim wyważonym charakterem i osobistą kulturą I taki pozostał po przeczytaniu wspomnień - "człowiek innej epoki", nie godzący się z niesprawiedliwością zastanego świata, odrobinę roztargniony, uwielbiający życie towarzyskie i pięknie opowiadający anegdoty i dowcipy.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie. Osadzona w realiach tamtych skomplikowanych, ale przecież z rozrzewnieniem wspominanych czasów, ukazuje kilka sławnych osób świata literatury, muzyki czy polityki. Osób, które nam zwyczajnym ludziom kojarzą się z postaciami szczęśliwymi, żyjącymi w luksusach bez problemów i trosk. Sławomir Koper ukazuje ich życie bez kwiatków i lukrowania. Polecam.

"Sławne pary PRL" Sławomir Koper

Wydawnictwo Czerwone i Czarne.

Warszawa 2014

s. 382.